O Gottfried Benn υποστήριζε ότι στη λυρική ποίηση το μέτριο
είναι ανεπίτρεπτο και ανυπόφορο
Όταν με διαβάζω τον δικαιώνω

Τρίτη, Ιουνίου 25

οι χρεοκοπημένοι



Φτωχά κι ασήμαντα ανθρωπάκια αναλώσιμα
ίδια μ' αυτά π’ αυτοκτονούνε στις ειδήσεις
όλη η ζωή τους σε μια τσάντα με γεννόσημα
και τον αγώνα ως τα εδώ να τ’ αποκτήσεις

φωτογραφίες του στρατού λύπες, χαρμόσυνα
οι αναμνήσεις που γυρνούν και τους ρημάζουν
τα ονόματα τους συναντούν στα κηδειόσημα
μα εκείνοι στέκουν στη κολώνα και διαβάζουν

ζωή και θάνατος σα να γιναν ταυτόσημα
μες των χαμένων πριν κρυφτούν τη κουστωδία
στα γράμματα τους δεν κολλάνε γραμματόσημα
και φεύγουν πάνε στη δική τους την κηδεία



Δευτέρα, Ιουνίου 3

αύριο θα φορέσω ένα καπέλο


Αύριο θα φορέσω ένα καπέλο
πλατύ καθώς να μου ταιριάζει
η μαύρη του κορδέλα και η θλίψη
και φιλικά παράτολμος θα συγχρωτίζομαι
μ' ανθρώπινo κοπάδι που χειμάζει
σ' ενός το τέλος ταξιδιού που μου χε λείψει

κάτω απ του ήλιου του λουσμένος τα μυστήρια
ο μετανάστης που σε πρόχειρη ενκατάλυση
του νέου κόσμου θα εντρυφεί την ατοπία
οι γλώσσες όλες σα να λύθηκαν σε μιά
της συμφοράς καθώς την εναγκάλιση
τοίχοι χιλιόμετρα την κάνουν στα τοπία

αύριο θα φορέσω ένα καπέλο
όχι πως νοιάστηκα τους ήλιους.Ικέτης
πάντα θλιμμένων ουρανών υπήρξα στα όνειρα μου
και λογοκόπος σε ομήγυρη κωφών
που σπαθωτά νερόκρινα σα νεφεληγερέτης
έταζε στην απέραντη την έρημο της άμμου