ΠΑΡΑΚΜΗ

 Ποτέ δε ντύθηκες με ρούχα της δουλειάς

σε φρόντιζε η θεία οικονομία

και τώρα που δεν είσαι βασιλιάς

υπόλειμμα συνήθειας παλιάς

έχεις στ' αόρατα τα ρούχα αδυναμία

 

Και όπως τότε περιφέρεσαι γυμνός

σε  πόλης τα ερείπια που εάλω

πλάι σε όσα έγιναν καπνός

φαντασιώνεσαι  θυσίας ο αμνός

μα είσαι ένα γουρούνι τίποτε άλλο

 

1/7/22

Αργοστόλι 

Αφιερωμένο

 

Την άλλη μέρα όταν πέθανε ο Γύφτος 

σαν μετρηθήκαμε δεν έλειπε κανείς 

μα ακραιφνής 

ήρθε ο τυφώνας Ιανός επί  σκηνής 

 

την άλλη μέρα όταν πέθανε ο Γύφτος 

μοιάζει να χάλασε του κόσμου ο μετρονόμος 

και ω τι τρόμος 

έπεσαν δέντρα και μας έκλεισε ο δρόμος 

 

την άλλη μέρα όταν πέθανε ο Γύφτος 

ήρθανε  θύελλες  ανοίξαν  οι ουρανοί

για να φανεί

έχει ο θεός για όσους σταυρώθηκαν φωνή

 

την άλλη μέρα όταν πέθανε ο Γύφτος

μες τη καρό του τη τραγιάσκα τη λερή

να το χαρεί

μ ότι θα  έριχνα του άναψα κερί

 

21/9/20 Αργοστόλι

 

Αφιερωμένο στο Μάκη < τον  τραπεζικό>

 

η τελευταία έφοδος

 

Έρχονταν πίσω μουσικές

φιγούρα απ’ τις μοναχικές

το σβήνει άλλο για ν ανάψει

στήθη δεν έχει πια να κάψει

οι χρόνοι βάσταγαν το ίσο

σοφάδες κρέμαγαν σε γείσο

οι φίλοι του κοντά με τ άστρα

και αλεξανδρινό σε γλάστρα

γυαλί θαμπό των αομμάτων

η πίστη σώζει των θαυμάτων

δε προσπαθεί να καταλάβει

ανήκεστος του κόσμου η βλάβη

κι ως τραγουδά σε πόρτα ορθός

για να τρομάξει ποιος εχθρός

κάμει να μοιάσουν μαγικά

αντάρτικα τα λαϊκά

η τελευταία έφοδος

Δεν ξέρω το όνομα του και ίσως δεν το μάθω ποτές

ίσως ακόμη το αλεξανδρινό να ήταν κάτι άλλο

και τα μαύρα γυαλιά μια σύμπτωση.

Εκείνο που ξέρω είναι ότι ο εχθρός δεν φοβήθηκε

και πως  το τραγούδι του έμοιαζε  πολεμική ιαχή

μια τελευταία έφοδος της ζωής ενάντια στο αναπόφευκτο .

Αργοστόλι  3/7/20

Αφίσες

Ζωή που το παράλογο ξιφομαχώ με στίχους

στων σινεμά τα προσεχώς  και την αλαλαγή

έκρυβες τα μελλούμενα κι ας γέμιζες τους τοίχους

αφίσες με τα απίθανα που θα συμβούν στη γη

Πάντα νικούσε ο χάρτινος ο ήρωας της μέρας

μου σκέπαζε τη λογική των στέρεων ο ήχος

μέσα από τη πεντάμορφη  συνήθισα το τέρας

έγινα ήρωας μαζί αφίσα και ο τοίχος

Τώρα είναι αργά ν αντισταθώ δεν έχει άλλο καιρό

όσα  προφήτεψαν δεινά θα ζήσουμε οι αφίσες

της Ρόζμαρι  γεννήθηκε τ αλλόκοτο μωρό

ήρθαν του Χίτσκοκ τα ψυχώ οι κόρακες και οι κίσσες

Αφίσες    Αργοστόλι 23/3/20

Στο Τσίρκο

Θυμάμαι όλη την ζωή σε ένα σχοινί επάνω,

στο κάθε που παραπατώ των θεατών κραυγή·

ποτέ μου δεν την τρόμαξα την χάρη δεν τους κάνω,

έμαθα να ισορροπώ σαν να πατάω γη·

Πέρασε όλη η ζωή σε ένα σχοινί επάνω,

σε τσίρκο που με θαύμαζαν τα ζώα θεατές

είχαν ανθρώπους σε κλουβιά αρένες από άμμο,

και όπου οι πολλοί την μοίρα τους δεν ξέφυγαν ποτές·

Μετρώ τους χρόνους με οργιές πόσο σχοινί έχω πίσω,

μ’ αρέσει από διαστροφή ετούτη η δουλειά·

να σκάνε όσοι νόμιζαν αντί να ισορροπήσω,

κείνο που μου έταζαν σχοινί πως θα έκανα θηλιά.

Στο Τσίρκο

(Στην φωτογραφία απεικονίζεται ο Con Colleano)

Ν.Κ.Τ

Ζωγράφου, 8/11/19