Το πρόσωπο μου το
σεβάστηκαν ως είδες
εκείνες που μου λείπουνε
ψηφίδες
αιώνων η πατίνα και τα
εύσημα
δεν μου στερήσανε τα χείλη
τα ερωτεύσιμα
με αδικεί να σε κοιτώ, ακόμη
νέος
οικοδεσπότης ευπατρίδης Αθηναίος
συνδαιτυμόνα να σε έχω εδώ σιμά μου
κι όμως ποτέ να μη
γνωρίσεις τα όνομα μου
και πάλι λέω επιλογή αν
είχα τάχα
κάλιο αυτό παρa
επιτύμβιο μονάχα
κι ότι από σε μετά του
θάνατου τη κλίνη
μήτε εικόνα μήτε όνομα θα
μείνει