Σε
ευρετήριο σπιράλ των τηλεφώνων
από
μια νιότη παλαιά αποδραμούσα
σα
φυματίωση του εξήντα των πνευμόνων
βρήκα
ονόματα που κάποτε καλούσα
μαύρο
μολύβι να χεις χρώμα ειμαρμένη
όσοι
λογάριαζα στους λύκους κι όσοι ερίφια
αρμονικά
να συνυπάρχουν πεθαμένοι
πλάι
σε νούμερα αστεία εξαψήφια
να
ξέρω εκείνοι που με γράφουν ή τους γράφω
σκιές
στον ήλιο που απλά γονυπετούμε
σα
λιθοξόοι να χαράζουμε σε τάφο
νούμερα
κάποτε που δε θα απαντούμε
Μεγαλώνουμε, αλλάζουμε, εξελισσόμαστε, ωριμάζουμε (;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ σελίδα σου καταφύγιο της Ψυχής όταν πιάνει η καταιγίδα μέσα στην νύχτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ