Με φάρμακα ψυχότροπα και άμμο
απ τη Σαχάρα
βουλιάζω στον περίγυρο τον επαρχιακό
κανένα πρωτοσέλιδο δεν έχει φονικό
κανένας απ τους φίλους μου
δεν έχει για τσιγάρα
στο δρόμο με τους φοίνικες σε
φώτα από γκάζι
χαζεύω μικροπράγματα ασήμαντα
ευτελή
έχω στο στόμα το στεγνό σφουγγάρι
με χολή
και κουβαλω μιας άνοιξης την προσμονή
μαράζι
καρέκλες στα τετράγωνα ασπρόμαυρα
πλακάκια
θαμώνες αερολογούν στην άτυπη
σκακιέρα
κι ιδία μ αυτά που θα φωτούν
το μνήμα τους μια μέρα
ανάβουν στα τραπέζια τους τις
νύχτες φαναράκια
εκει τους χρόνους που μετρούν
κι αριθμό ενσήμων
ρήγα που έχουν χάρτινο και χάρτινα
σπαθιά
τη νιότη μου που έμοιαζε γεράματα
βαθειά
είδα περνώντας να κερνά
καφέδες μνημοσύνων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου