ενα φεγγάρι αναίδεια χαστούκι ηχηρό
τώρα που αλλιώτικα μετράω τον καιρό
τελειώνουν τα κουτιά τελειώνει ο μήνας
στρόγγυλες μέρες χάπια στο κουτί
σκιάχθηκες το ασήμι σου το ξοδεμένο τσάμπα
σε νοιάζομαι αλλοίμονο σαν αστυνόμου λάμπα
εσέ κι εκείνον πίσω σου που χεις ανακριτή
οργή τα νυχτοπούλια σου σε χαρακώνουν σμάρι
μικρός στεφανοβάρελο που κύλαγα εσύ
ολάκερο το φταίξιμο η τύψη μου μισή
φεγγάρι ασημοπίστολο σ αυτόχειρα συρτάρι
το τελευταίο φεγγάρι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου