.jpg)
Μαδούν τα ροδοπέταλα
κι αλύτρωτα έχουν πέσει
στου τραπεζιού τη μέση
κραυγή στο πουθενά
να συμβολίζουν άδολα
κι αθώα στη θανή τους
φριχτή παντοτινή τους
μια μοίρα που πονά
καθ’ ένα τους η νιότη μας,
με μόνο της ψεγάδι
απ το κλωνί στον Άδη
κοντά δυο πιθαμές
εμέτραγε τη ζήση τους
τη μυρωδιά το χρώμα
πριν να τα κάμει χώμα
του χρόνου το εκκρεμές
τα ροδοπέταλα
:)))))))
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα!
Ειναι η Μοίρα των Ρόδων να καλύπτουν το Κορμί της Σκέψης με Αρώματα Ποιημάτων, που μαρτυρούν πως ΕΔΩ κάποτε είχαν ανθίσει Κήποι Ευτυχίας.......
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι Ξέρεις, φίλε μου, αυτος ο Παράδεισος δε μαραίνεται ποτέ!...
Καλώς βρεθήκαμε.....
Καλημέρα σας,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντύπωση μου έκανε το επώνυμό σας, Νικολετάτος, γνωρίζω οικογένειες με το ίδιο επώνυμο Δρακοπουλάτα Πυλαρου Κεφαλονιάς.
Σας στέλλνω μια στροφή από δικό μου ποιήμα σχετικά με τα ροδοπέταλα
(Σκύβει ο γέρος να μαζέψει δάκρυα,
με αρώματα της νιότης ποτισμένα,
φουρτούνες αγάπες, αναμνήσεις,
σε ροδοπέταλα τυλιγμένα.
Γράφεις την αλήθεια
(Η ζωγραφική είναι άφωνη ποίηση και η ποίηση ομιλούσα ζωγραφική)
Χαιρετώ
Γαβριήλ Παναγιωσούλης από http://pylaros.blogspot.com
Αυτή η κραυγή στο πουθενά ..είναι η σιωπή των ρόδων ..η μυρωδιά, το χρώμα..που αφήνουν στη μνήμη ..σημάδια αδιαπραγμάτευτα !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ εύχομαι !!