Φέγγουν
τα λαδοκάντηλα στους τάφους προσκεφάλι
σαν
το μεγαλοβδόμαδο κοντεύει τα στερνά του
κι
εκεί στον επιτάφιο Παρασκευή μεγάλη
πιάνουν
πεζούλι οι νεκροί και λεν τα του θανάτου
πως
τα μεγάλα Σάββατα κι ανάστασης γιορτάδες
πάνε
νωρίς στην εκκλησιά και λαμπροφορεμένοι
σαν
απολύει ο παπάς και φύγουν οι ψαλτάδες
μένουν
ξωπίσω αλύτρωτοι κι ακόμη πεθαμένοι
Θέλει Εσωτερικό Θεό και Αναμένο Κερί στο Χέρι της Ψυχης η Ανάσταση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα... οι Φωτιές λιγοστέψανε στα Βλεμματα και στις Καρδιές, σκοτεινιάζοντας τις Ζωές μας σε Νεκροταφεία Πολυτελούς Τηλεθέασης......
Καλή Ανασταση, φίλε μου Τάκη...
Η Φωτογραφία, Αιγιοπελαγίτηκη, φέρνει πίσω αναμνήσεις μιας μαυρόασπρης ζωής, που όμως ήταν γεμάτη θαλπωρή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Πάσχα
Χαρούμενη Ανάσταση,
Γαβριήλ Παναγιωσούλης
New York
Η τρυφερότητα και η ευλάβεια εκείνων των στιγμών θαρρώ πως ανήκει σε ζωή που πέρασε ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως ας προσπαθήσουμε να Αναστήσουμε όσα κατά καιρούς Σταυρώθηκαν μέσα μας !
Εύχομαι καλή Ανάσταση με ανάταση ψυχής !!
περιμένοντας.. είτε την ανα(σ)ταση..ειτε την επα-ανάσταση..
ΑπάντησηΔιαγραφήθεωρώ πως έχουμε χάσει πολλά στην πορεία της (καταναλωτικης) εξέλιξης..
ίσως και την ουσία της ζωής..
χριστός ανέστη....
καλο απογευμα...