στο μουσείο

Λύχνος κοινός εις την προθήκη τ’ όνομα μου

μετρώ αιώνες σιωπής και γενεθλίων

μιας βυθοκόρου που μ’ ανέκτησε της άμμου

εύρημα τάχα ανασκαφών των εναλίων

εκει εγώ μες των ευχών να τα χιλιάσεις

να αναδεύω κάθε νύχτα φλόγα αμφίβια

σβηστός αιώνες στην αλμυρά της θαλάσσης

φέγγω και πάλι για μια στήλη επιτύμβια

και σιωπηλά πίσω από λάμπες του καθρέφτη

βρίσκω σα πρώτα πριν τα χρόνια τ’ αλμυρά μου

τη λησμονιά δεύτερο χάρο που ενυμφεύθη

πάνω στη στήλη ν' αναγράφεται η κυρά μου