το κοχύλι

Άδειο του γιαλού κοχύλι

που χεις τη βοή στα χείλη

και της θάλασσας  τ αλάτι

ποιά σε κουβαλούσε πλάτη

σα τα σπίτια τ αφημένα

τ άδεια τα ερημωμένα

μπαίνει αέρας και βουίζει

βγαίνει  και σου ψιθυρίζει

όσους κόπους και να κάμω 

γιόμισαν βοή και άμμο

των ανθρώπων μοιάζει η μοίρα

σα κοχύλι στην αλμύρα

η εικόνα είναι από www.xechoro.gr