η νύχτα

Στου Μάρτη τα τελειώματα  στ’ Απρίλι  τ' ανθομάνι

γιόρταζε μέγα Σάββατο του Γολγοθά ο μπαξές

με σπίρτο εδώ που καίγονται  και σε καπνούς ντουμάνι

του  κόσμου  τα  παράπονα  της  γης οι μοναξιές

Ως  να μη ζύγωνε γιορτή σα  περιττοί και ρέστοι

σκυμμένοι στα ποτήρια τους ξορκίζουν το κακό

δεν τους χωρίζουν οι στιγμές απ το Χρηστός Ανέστη

παρά  ολάκερη  ζωή  και μαύρο ριζικό

‘Ώρα καλή σας όνειρα που λιτανείας ασκέρι

στο διάβα σας λαμπάδιαζε  η  βάτος κι ο δαφνιάς

κερι καθ ένα που  τρεμε,  λιανό  μελισσοκέρι

άξαφνα  αγέρας  φύσηξε  και  σβήσατε  με μιας