Έλυσαν οι χρόνοι μου και πάνε
καράβια με τη κόρνα τους στεντόρεια
στο μαύρο πάντα να μιλά τ’ άλλα να κουδουνάνε
ο μέντορας που είχα στα εμπόρια
μεγάλες προσδοκίες και στολή
του πειρατή με δυο σπαθιά και το κεφαλοπάνι
κάποιον Πεγιάνοβιτς θυμάμαι να καλεί
και πως του είπανε πως έχει πια πεθάνει
τώρα τις λέξεις περιμένω στο ποτήρι
να με φιλέψουν απ τη δόξα των μαικήνων
του πεθαμένου κάνω χρόνια ενα χατίρι
κι ας μην αγόρασα ποτέ κάτι από εκείνον
παλιά παρέα αποτσίγαρα σβηστά
και το δικό μου που είχα χούι να σαλιώνω
άλλα στο φίλτρο όταν φτάσανε μπροστά
κι άλλα δυο τζούρες μοναχά δυο τζούρες μόνο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου