παραγγελιοδόχος

Κράζουν του πόνου τα λογής θαλασσοπούλια

κι άλλο χειμώνα πρέπει να βρω δανεικά

παίζουν το φεύγα και ακούγονται τα πούλια

είναι ο Νοέμβρης τον Οκτώβρη που νικά

άδειο τετράδιο το άγχος του γραφιά

μια τιμωρία βιβλική που δε μου ανήκε

η επαρχία του χειμώνα η μαγκουφιά

το μεροκάματο που σήμερα δε βγήκε

άδεια τραπέζια και καρέκλες στη βροχή

για να παλιώσουν του καιρού σαν τους ανθρώπους

κι αυτή που έκαμα καινούρια μιαν αρχή

μόνο τους κόπους της μου άφηκε, τους κόπους

στρίβω τσιγάρο και δεν πρέπει να καπνίζω

δε θα βρεθεί ποτέ για μένα μια γωνιά

είναι που πια δε με πουλώ μα με χαρίζω

είναι που ψάχνω της ζωής μου το φονιά