Αύριο θα φορέσω ένα καπέλο
πλατύ καθώς να μου ταιριάζει
η μαύρη του κορδέλα και η θλίψη
και φιλικά παράτολμος θα συγχρωτίζομαι
μ' ανθρώπινo κοπάδι που χειμάζει
σ' ενός το τέλος ταξιδιού
που μου χε λείψει
κάτω απ του ήλιου του λουσμένος
τα μυστήρια
ο μετανάστης που σε πρόχειρη
ενκατάλυση
του νέου κόσμου θα εντρυφεί
την ατοπία
οι γλώσσες όλες σα να λύθηκαν
σε μιά
της συμφοράς καθώς την εναγκάλιση
τοίχοι χιλιόμετρα την κάνουν
στα τοπία
αύριο θα φορέσω ένα καπέλο
όχι πως νοιάστηκα τους ήλιους.Ικέτης
πάντα θλιμμένων ουρανών υπήρξα
στα όνειρα μου
και λογοκόπος σε ομήγυρη κωφών
που σπαθωτά νερόκρινα σα νεφεληγερέτης
έταζε στην απέραντη την έρημο
της άμμου
Μια μελωδική αξιοπρόσεχτη μελαγχολία που αγγίζει τον αναγνώστη και τον κάνει να χωρέσει την ποίηση μέσα στην ψυχή του όπου αποτυπώνεται και λάμπει. Χαίρομαι για το αντάμωμα
ΑπάντησηΔιαγραφή