Ρουβίκωνας

Θεοί ολύμπιοι των θέλω μου τ’ αγάλματα

σε πηγαδιού ευρήκα εντός μου τον πυθμένα

εξήντα  χρόνων που ξεφτίσαν τα ινδάλματα

τα καθώς πρέπει, τα φτηνά, τα εσκαμμένα

τώρα κοιτώ εκεί τα μάτια που δε σήκωνα

χάριν του όνειρου και μιας ημέρας άλλης

έστω κι αργά θα τον περάσω το Ρουβίκωνα

κουβαλητής των χρόνων μου χαμάλης

νιότη που χάθηκε στην όχθη όλο το χθες

είθε στ ανάθεμα να πάνε οι δασκάλοι

έμαθα μόνος να νικά αυτό που θες

εκείνο που ήθελαν για εσενανε οι άλλοι

τώρα ξωπίσω μου ηχούν σαλπιγγιτές

ακολουθούν με αετούς οι λεγεώνες

πάω μ αυτούς που χουν πεθάνει νικητές

κι εχουνε θάνατο μπροστά να το χαρούν,αιώνες!