Στην υγειά τους

  


‘’Μητρός τε καὶ πατρός καὶ τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων τιμιώτερόν ἐστιν πατρὶς καὶ σεμνότερον καὶ ἁγιώτερον καὶ ἐν μείζονι μοίρᾳ καὶ παρὰ θεοῖς καὶ παρ᾽ ἀνθρώποις τοῖς νοῦν ἔχουσι’’    

Σωκράτης.

Ακόμη μια φορά βρίσκομαι ανίκανος να περιγράψω ακριβέστερα, τελειότερα και συνοπτικότερα το ρυάκι του νου μου για μια πραγματικότητα που βρίσκεται περισσότερα από δύο χιλιάδες τετρακόσια δέκα επτά χρόνια μπροστά από τα λόγια του Σωκράτη.
Σε όσους δε ηχεί υποκειμενικά η λέξης ‘’πραγματικότητα’’ ας αρκεστούν στην φράση ‘’προσωπική αλήθεια’’. Είναι τρομακτικό να αντιλαμβάνεσαι πώς σε έναν κόσμο τόσο μακριά από τις μέρες του Σωκράτη επιχειρείται συντεταγμένα μέσα από ένα πολυδαίδαλο υπόγειο σύστημα, φαινομενικά και δημοσιογραφικά αντικρουόμενων φωνών, η εξάλειψη και η ποινικοποίηση του συνόλου των λέξεων που απαρτίζουν αυτό το απόφθεγμα.
Ήταν γραφτό μας να ζήσουμε τις μέρες της πιο τραγικής και ειρωνικής προμνησίας της ιστορίας. Συμπεραίνω λοιπόν πως σε πρώτο στάδιο καλούμαστε να διαγράψουμε τις λέξεις ‘’πατρίς’’ και ‘’θεός’’ και συμφέρει γιατί αυτομάτως οι λέξη ‘’πρόγονοι’’ μπορεί να ταυτιστεί με την λέξη ‘’λίπασμα’’ και τα μάρμαρα από τα μνήματα να γίνουν παγκάκια για τους τουρίστες μιας και το ‘’Άγιο’’ μπορούμε να το ταυτίσουμε με την ημών βούληση!

Σε δεύτερο στάδιο πρέπει οπωσδήποτε να ξεχάσουμε το τίμιο, το σεμνό, το άξιο. Πρέπει να σταματήσουμε να μιλούμε για ηθική μιας και θεμελιώνει άριστα τη Δημοκρατία η οποία με την σειρά της ενορχηστρώνει το δίκαιο. Έτσι θα φθάσουμε στην πλήρη εξάλειψη του ΑΓΡΑΦΟΥ νόμου και τότε κάποιοι θα μιλήσουν για την νέα εποχή. Θα μιλήσουν για αλυσίδες που σπάσανε και τον νου που θα εγερθεί μέσα από αυτές.
Είναι αλήθεια πως αν συμβεί αυτό ο ήχος των ημερών θα έχει το στοιχείο του κατακερματισμού αλλά δεν θα είναι αλυσίδων. Θα είναι ο ήχος του κατάγματος και των δύο βραχιόνων του Άτλα με ότι μεταφορικά συνεπάγεται αυτού. Επίσης όντως ο νους θα συνεχίσει να υπάρχει αλλά δεν θα είναι ανθρώπινος. Μήπως αυτό είναι το πλέον επιζητούμενο;
Σήμερα μαθαίνουμε πως το αναγνωρίζεις την συνέχεια των ανθρώπων και να αναλαμβάνεις το χρέος σου να υπάρξεις ως μιμητής συνεχιστής και θεματοφύλακας είναι ταυτόσημο του φασισμού. Σήμερα μαθαίνουμε πως η Ιστορία δίνατε να μετακομίσει ή να ενοικιασθεί, να μοιραστεί, να προσαρμοστεί.
Το τελειότερο όλων όμως είναι πως όταν το ‘’δαιμόνιο’’ των ανθρώπων αναβλύσει, όταν οι νεκροί γρατζουνάν τα μαξιλάρια μας και ανάβουμε τα καντήλια προτρέχει έντρομο το νέο είδος ανθρώπων να μας ενημερώσει για τα νέα εννοιολογικά λεξικά προειδοποιώντας μας πως η εμφάνιση σε οποιαδήποτε πλατεία ειπωθεί το παλιό ήθος μας καθιστά εκείνους που εισαγάγουν στο σήμερα ‘’καινά δαιμόνια’’. Είναι ιδιοφυές!

Έτσι λοιπόν ας ξέρουν όλοι ότι την επαύριον οποιασδήποτε πράξης αντίστασης στην κατάργηση της αλήθειας, ειδικά για όσους δεν φέρουν σφραγίδα κομματικής ονομασίας προέλευσης, θα βρεθούν για αυτούς βυρσοδεψείς και ποιητές ως κατήγοροι καθώς ύπουλα Λύκωντες θα περιοδεύσουν την χώρα για τον αφορεσμό τους.
Τέλος έρχεται η δόξα. Τόσες χιλιάδες χρόνια μετά όσοι θεωρούν τον Σωκράτη δάσκαλο τους ή μάλλον εν γένει όσοι γνωρίζουν τι σημαίνει δάσκαλος και νοιώθουν ευλογημένοι που μαθητεύουν και δεν αρκούνται στο να εκτρέφονται και να δαμάζονται αλλά να αναθρέφονται και να εκπαιδεύονται πρέπει να πιούν το κώνειο. Αν είσαι καλός μαθητής πρέπει να ξέρεις πως όπως τότε έτσι και τώρα η άρνηση στο δηλητήριο είναι η απόδοση δικαίου στο κατήγορο. Έτσι τουλάχιστον εγώ που δεν έχω άλλη εσωτερική επιλογή το μόνο που έχω να πω είναι

Στην υγειά τους!

Το κείμενο ανήκει στον Νίκο το γιo μου !

Μου το έστειλε ξημερώματα  και

ένιωσα την  ανάγκη  να  το μοιραστώ